Topola biała należy do rodziny wierzbowatych. Jest to duże drzewo o kulistej koronie. Występuje na terenie całej polski poza wyższymi partiami górskimi. Jedno z najbardziej okazałych drzew Polski, średnicą pnia ustępuje jedynie dębom. Drzewo szybko rosnące ale niezbyt długowieczne (spośród topól żyje najdłużej).
Pień okazały często dosyć nisko rozgałęziony. Kora początkowo biaława z popielatym odcieniem. Później pojawiają się romboidalne spękania. Na starszych konarach i u nasady pnia głęboko spękana.
Liście zmiennego kształtu, na długopędach klapowate, przeważnie pięcioklapowe, na krótkopędach raczej jajowate. Brzeg liścia falisty do karbowanego. Wierzchnia strona liścia raczej gładka z widocznym jaśniejszym unerwieniem. Spodnia strona i ogonek pokryty drobnym białym meszkiem co jest cechą charakterystyczną tego drzewa.
Młode pędy i liście praktycznie całe pokryte biało popielatym meszkiem, który stopniowo zanika pozostając na ogonku i spodniej stronie liścia.