Topola osika zwana także topolą drżącą należy do rodziny wierzbowatych. Jest to drzewo średniej wielkości do ok. 30m, raczej krótkowieczne. Ma dosyć niskie wymagania glebowe, gatunek pionierski, często jest pierwszym drzewem zasiedlającym nieużytki rolne.

Występuje na terenie całej Europy ale także w Azji i północnej części Afryki.

Kora początkowo oliwkowozielona, później jasno szara z oliwkowym odcieniem. Na korze małe spękania w kształcie romba. U starszych drzew kora na dolna części pnia spękana wzdłużnie.

Drewno jasne z delikatnym żółtawym odcieniem, beztwardzielowe.

Liście ułożone skrętolegle, na dosyć długich cienkich ogonkach. Kształt okrągławy, falisto karbowany. Wierzchnia strona matowa z widocznym jaśniejszym unerwieniem, spodnia strona jaśniejsza, koloru zielonego wpadającego w biały z widocznym nawet drobnym ciemniejszym unerwieniem.

Topola osika jest rośliną dwupienną. Na jednym drzewie występują tylko kwiaty żeńskie albo męskie, zebrane są w podłużne kotki. Kwiaty męskie początkowo czerwono – brązowe z szarymi włoskami, później szaro - popielate. Kwiaty żeńskie zielonkawe.