Brzoza brodawkowata. Występuje w Europie i Azji, preferuje chłodniejszy klimat. W Polsce szeroko rozpowszechniona. Tworzy liczne formy które niekiedy traktowane są jako odmienne gatunki np. brzoza ojcowska, brzoza czarna.

Młode liście i pączki wykorzystuje się jako surowiec zielarski, po wysuszeniu służą do sporządzenia naparu który ma właściwości moczopędne i oczyszczające. Wiosną poprzez nacięcie kory zbiera się także sok z brzozy który może być spożywany bezpośrednio po zebraniu, ma działanie wzmacniające.

Kora początkowo brązowo-pomarańczowa później staje się biała, u starszych osobników w miarę pojawiania się coraz większej liczby spękań staje się czarna. Z białej części kory wytwarzano rodzaj papieru, był on wykorzystywany na terenie obecnej Finlandii, Estonii i ogólnie rozumianej Rusi gdzie zapisane w ten sposób dokumenty określa się jako gramoty.

Liście pojedyncze, romboidalne do prawie trójkątnych. Brzeg podwójnie piłkowany, dobrze widoczny na młodych liściach, u starszych lekko się wygładza. Młode liście jasno zielone, później ciemnieją. Wierzchnia i spodnia strona gładka, spodnia nieco jaśniejsza.

Kwiaty męskie zebrane w kilkucentymetrowe kotki pojawiają się latem, utrzymują się na drzewie przez całą zimę i ostatecznie rozwijają się na wiosnę. Początkowo pokryte brązowo żółtymi łuskami, po rozwinięciu koloru żółto zielonego.

Kwiatostany żeńskie rozwijają sie razem z liśćmi, dojrzewając przekształcają się w owocostany w postaci podłużnych walcowatych szyszeczek osadzonych na szypułkach.

Owocostany początkowo koloru zielonego później brązowieją a w końcu rozpadają się uwalniając uskrzydlone nasiona.

Brzoza brodawkowata posiada drewno beztwardzielowe jasnego koloru z delikatnym żółtawym odcieniem. Na przekroju pnia widoczne są niewyraźnie zarysowane słoje.

Chętnie stosowane jest jako drewno opałowe.